Description
Marinković Milan Cile je rođen 1947. godine u Beogradu. Osnovnu školu završio je u Beogradu i još u tim godinama je ispoljavao sklonost ka slikarstvu. Prvo je pohađao časove slikanja u ateljeu Mome Maričića, a potom i Kurs crtanja i vajanja u Šumatovačkoj. Potpuno slikarsko obrazovanje stekao je na beogradskoj Akademiji likovnih umetnosti, u klasi profesora Mirjane Koke Mihić i Ljubice Cuce Sokić, kod koje je i diplomirao 1972. godine.
Cile Marinković redovno izlaže od 1968. godine, a priredio je oko sto samostalnih i bio učesnik na više stotina grupnih izložbi širom Srbije i Jugoslavije, ali i Evrope i sveta. Samostalne izložbe je održao u Beogradu, Novom Sadu, Čačku, Varaždinu, Briselu, Parizu, Sofiji, Seulu, Nikoziji, Versaju, Toledu, Tel Avivu, Mehelenu, i Njujorku. Takođe je bio učesnik velikih likovnih smotri izlažući svoja dela na Oktobarskom salonu, Memorijalu ,,Nadežde Petrović”, Bijenalu ,,Milene Pavlović i mnogim drugim velikim manifestacijama. Od 1973. godine je član ULUS-a.
Za svoj rad Marinković Milan je nagrađen: Zlatnom paletom ULUS-a, 1975, La Mention Speciale Du Jury, Blir 1976. godine, na Međunarodnom festivalu slikarstva, Cagnes-Sur-Mer 1976, otkupnom nagradom na izložbi Žena inspiracija slikara, Beograd 1980, otkupnom nagradom Muzeja savremenih umetnosti za samostalnu izložbu održanoj u Salonu MSU, Beograd 1984, velikom nagradom žirija na Jesenjem salonu ULUS-a, Beograd 1988, otkupnom nagradom Muzeja savremene umetnosti za izložbu u Galeriji ULUS.a, 1989, otkupnom nagradom na Memorijalu ,,Nadežda Petrović”, Čačak 1993, i Oktobarskom nagradom Beograda za likovno stvaralaštvo, 1995. godine.
Dela mu se čuvaju i izlažu u Narodnom muzeju, Muzeju savremenih umetnosti u Beogradu, Muzeju grada Beograda, Zavičajnom muzeju u Prijedoru, Muzeju Hercegovine u Trebinju, Musee De Cagnes-Sur-Mer u Francuskoj i drugim muzejsko – galerijskim prostorima u zemlji i inostranstvu, kao i privatnim zbirkama.
Radikalan u pogledima na slobodu stvaralaštva Cile Marinković nije imao drugog puta, niti izbora, nego da završi u hedonističkim orgijama boja, odnosno u, do krajnjih granica podnošljivosti dovedenim, eksprenionističkim deformacijama crteža. Pošto se u tom pogledu nije bitno menjao od samih početaka, istorija savremene umetnosti se postarala da ga delom odredi kao avangardu mnogih postmodernih slikarskih tendencija, u prvom redu novog ekspresionizma i novih divljih. On je deo depresivne atmosfere nastale gašenjem studentskog entuzijazma. Njegovo stvaralaštvo kritičari su uporedili sa pop – artom, novim ekspresionizmom, novom figuracijom i transavangardom. Njegov model je pripadnik njegove generacije, poraženi marginalac i rezignirani protagonista velikog studentskog bunta iz 1968. godine. Zahvaljujući stipendiji Fonda Moše Pijade, 1977. godine, odlazi u Pariz.
Milan – Cile Marinković od 1993. godine živi na relaciji Pariz – Beograd.
